رابطه با اسرائیل، پایه اصلی سیاست شاه

شاه همواره مدعی بود که با اسرائیل رابطه چندانی ندارد و منکر هرگونه مبادله سیاسی، نظامی و اقتصادی با این کشور بود. اما روابط نظامی گسترده یکی از پایه‌های اصلی روابط فیمابین دو رژیم بود.

ربیعی، هایزر را مسئول تیراندازی به سوی مردم و پایین آوردن لوله‌‌های تفنگ می‌دانست. او معتقد بود هایزر باید سرزنش شود...

نخست وزیر ایران به من اطلاع داد که تصمیم گرفته برای حل مشکلات اقتصادی کشور از وجود مستشاران آمریکایی مملکت استفاده نماید.

قطعاً خود مردم ایران، فرض می‌کردند که اخبار «بی.بی.سی» نشانگر موضع رسمی‌دولت انگلیس است. اما بی.بی.سی آنقدر‌ها هم با رژیم شاه مخالف نبود.

شریف امامی در لژ فراماسونی استاد بود، و البته وابسته به سیاست انگلیس و هم او در آن زمان که بر صندلی ریاست مجلس سنا تکیه زده بود، بصورت یک قطب قدرت در دنیای اقتصاد ایران در آمده بود...

دولت که با کمبود مسکن و مواد غذایی رو به رو شده بود که علت آن هم عمدتا تورم و ندانم کاری‌های اقتصادی خودش بود، کوشید تقصیر را به گردن بخش خصوصی بیندازد.

به گواه تاریخ و خاطرت اکثریت دولتمردان عصر پهلوی، چاپلوسی و تملق یکی از مولفه های بارز تمامی نخبگان سیاسی این دوره می باشد. درواقع نخبگان سیاسی بدون تملق و اظهار عجز و لابه در پیشگاه پهلوی دوم نمی توانستند مدارج ...

در رسانه های دولتی چنان وانمود می شد که کودتای آمریکایی- انگلیسی امری قانونی و برای دفاع از کیان کشور بود و بدین ترتیب مصدق و مصدقیان یاغیان این کشور بودند....

وقتی تأکید بر صنعتی کردن گذاشته شد، کشاورزی از رشد بازماند. اختلاف بین درآمد شهری و روستایی از 2 به 1 در سال 1959 به 3 به 1 در 1972 افزایش پیدا کرد. جمعیت شهرهای ایران به سرعت نسبت به خدمات و مسکن رشد پیدا کرد.

سولیوان معتقد بود ارتش ایران به جایی رسیده است که توان انجام هیچ کاری را ندارد. به اعتقاد سولیوان، کار شاه تمام بود و باید هرچه زودتر ایران را ترک می‌کرد...

شاه خواهان یک رشد 10 درصد سالیانه در برنامه چهارم بوده است؛ اما این موضوع به دلیل فقدان کارآیی نهادهای مرتبط، امری مضحک و خنده‌دار بود.

تا سال 56، کنترل ساواک بر زندانیان بسیار شدید و دقیق بود. این فشار بر افراد و گروه‌های مذهبی خیلی بیشتر بود و بسیاری از آنان، حتی از انجام برخی از فرایض دینی خود در زندان نیز محروم شده بودند.