ورزش چوگان یکی از ورزش های تاریخی و مورد علاقه درباران و تا حدودی عامه مردم ایران بوده است که در دوره اسلامی نیز گزارشهای متعددی از چوگان بازی امیـران صـفاری، سامانی، غزنوی، سـلجوقی و خـوارزمی در کتـابهـایی ماننـد «قـابوسنامـه »، «یتیمه الدهر»، «تاریخ سیستان»، دیوانهای شاعران و سـایر آثـار ذکر شــده اسـت.
۰
ورزش چوگان یکی از ورزش های تاریخی و مورد علاقه درباران و تا حدودی عامه مردم ایران بوده است که در دوره اسلامی نیز گزارشهای متعددی از چوگان بازی امیـران صـفاری، سامانی، غزنوی، سـلجوقی و خـوارزمی در کتـابهـایی ماننـد «قـابوسنامـه »، «یتیمه الدهر»، «تاریخ سیستان»، دیوانهای شاعران و سـایر آثـار ذکر شــده اسـت . در دوره صفویه نیز چوگان از بازیها و تفریحات مورد علاقه شاه و مردم بـود و در اصفهان - میدان نقش جهـان - و دیگـر شــهرهای ایـران، چوگـان بـازی میکردند. بعضـی از سـیاحان آن زمـان همچـون شـاردن و ســرآنتونی شــرلی صـحنه هایی از این بازی را وصف کرده اند. شاردن در توصیف ورزشهای ایرانی از گوی و چوگان نام می بـرد. «بـازی گوی و چوگان ایـرانیان در مـیدان بزرگی که در دو منتهی الیه آن سـتونهـایی در مجاورت یکدیگر تعبیه شده و به منزله دروازه است ، انجام مـی گیـرد. گــوی را بـه وسط میدان می اندازند و بازیکنان، چوگان در دست ، چهارنعله برای زدن آن می تازند؛ به دلیل کوتـاه بــودن چوگـان، بازیکنـان بایـد پـایین تـر از قربـوس(کمان زین اسب) (qarbus) خم شوند تا بتوانند به هدف بـرسند. قانون بازی آن است کـه ضــربت چوگان به گوی باید چهارنعله وارد شود. با گذراندن گوی از دروازه، بـازی را از حریف می برند. این بازی با گـروههـای پـانزده یـا بیسـت نفـری در مقابـل دسته هایی به همین تعداد، برگزار میشود.»
cafetarikh.com/vdcamony.49nwe15kk4.html
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.