شهر شوش همواره محل تلاقی تمدنها و فرهنگهای گوناگون بود،در معماری،خط،حجاری، فلزگری،و سفالگری دارای سبک و نوآوریهای بسیار در حوزه تمدنهای قدیم جهان به شمار مـیرفت.
شهر شوش همواره محل تلاقی تمدنها و فرهنگهای گوناگون بود،در معماری،خط،حجاری، فلزگری و سفالگری دارای سبک و نوآوریهای بسیار در حوزه تمدنهای قدیم جهان به شمار مـیرفت. شـوش تا چند سده پس از اسلام همچنان اهمیت و عظمت خود را کما بیش حفظ کرد، اما اندکاندک از اعتبار و اهمیت آن کاسته شد به طوری که در قرن نوزدهم به صورت قریهای کوچک، به مـحل اسـکان عشایر عرب و لر در فصل زمستان تبدیل گردید. اما در این بین فرانسویان که به خوبی به پیشینهء درخشان و دوران طولانی مجد و عظمت شوش آگاه بودند، در جستجوی یافتن آثار و نشانههای تمدن کهن ایلام که در هـالهای از ابـهام قرار داشت و نیز یافتن آثار با ارزش تاریخی از این سرزمین کهن،شوش را به عنوان هدف اصلی فعالیتهای باستانشناسی خود برگزیدند. از زمان دیولافوا تا پایان کار فرانسویان در ایران،همواره شوش مـرکز و مـحور فـعالیتهای حفاری و مطالعاتی آنها بود. شـهر شـوش دارای 4 تـپه عظیم تاریخی است. این تپهها پس از قرارداد 1895 توسط نخستین سرپرست هیئت باستانشناسی فرانسه ژاک دومورگان به ترتیب زیر نامگذاری و حفاری گردید:
1.تپهء اکـروپل یـا ارگ سـلطنتی که در غرب شوش قرار دارد و نخستین و دامنهدارترین حفاریها در هـمین تـپه صورت گرفت و قسمت اعظم گنجینهء آثار تاریخی شوش از تپه اکروپل کشف گردید. آثار تمدن هشت هزار ساله از حفاریهای ایـن تـپه بـه د ست آمد که آن را شوش اول نامیدند.
2.تپهء آپادانا واقع در شمال غـربی شوش که بقایای«قصر آپادانا»متعلق به عصر داریوش هخامنشی در آنجا یافت شد.
3.تپهء مرکزی یا شهر شـاهی کـه مـحل زندگی و کار درباریان،کارگزاران شاه و تجار عصر هخامنشی بود و آثار 7 شـهر مـتعلق به 7 دوره تاریخی از هخامنشیان تا عصر اسلامی در آن به دست آمده است.
4.تپهء صنعتگران در شرق شوش با آثـاری از دوران اشـکانیان،ساسانیان و دوران اسلامی و خندقی گرداگرد آن.قبر دانیال نبی در همین منطقه واقع است و شـوش کـنونی در شـرق آن قرار دارد.