کمون پاریسی + تصویر

کشته شدگان دولت "کمون پاریس" در تابوت هایشان فرانسه؛ 1871

"کمون پاریس" دولتی بود چپ گرا که پس از جنگ های فرانسه و پروس که به شکست فرانسویان انجامید با شورش و انقلاب کارگران مسلح شکل گرفت.این کمون فقط به مدت دو ماه و ده روز در پاریس بر پا بود و پس از آن توسط حکومت فرانسه به شدت سرکوب گشت.از این کمون گاهی به عنوان نخستین دولت کمونیستی جهان نیز نام می برند .پس از شکست فرانسویان از پروس؛ بر اثر وضعیت بسیار بد اجتماعی و اقتصادی که بر اثر محاصره پاریس در این شهر شکل گرفته بود کارگران و نیروهای چپ گرا که در طول محاصره شهر توسط حکومت برای جنگ با پروس مسلح شده بودند به ناگاه تفنگ خود را به روی حکومت خود برگرداندند و بر ضد سرمایه داران و حکومت فرانسه دست به شورش زدند.پس از پیوستن بسیاری از سربازان ارتش به آنها و در دست گرفتن کنترل شهر آنها حکومت "کمون پاریس " را تشکیل دادند.کمون از روز ۲ آوریل مورد تهاجم نیروهای حکومت (ارتش ورسای) قرار گرفت و شهر به طور منظم بمباران می‌شد. برتری حکومت چنان بود که از اواسط آوریل حتی حاضر به مذاکره هم نشد.در خارج از فرانسه انواع تظاهرات‌ها در دفاع از کمون برپا می‌گشت و پیام‌هایی که آرزوی موفقیت می‌کردند از سوی اتحادیه‌های کارگری و سازمان های‌سوسیالیست من‌جمله چندتایی از آن‌ها در آلمان ارسال گشت. اما هرگونه امیدی به دریافت کمک جدی از سایر شهرهای فرانسه نقش برآب شد.در تاریخ 21 مه 1871 در اثر خیانت و سهل انگاری تعدادی از محافظان گارد ملی حومه پاریس، سپاهیان ورسای وارد شهر شدند، جنگ خونین آغاز گردید سپاهیان ضد انقلابی ورسای با پشتوانه ارتش آلمان به شدت پاریس را کوبیدند.جنگ کوچه به کوچه در پاریس جریان یافت. هواداران و اعضای کمون که «کمونارد» خوانده میشدند در سنگرهای خود تا آخرین فشنگ میجنگیدند.این نبرد از 22 تا 28 مه ادامه داشت. روز 30 مه پاریس تصرف شد. ژنرال ضد انقلابی «مارکی دو گالینه» که قصد انتقام گرفتن از کموناردها و حکومت کمون را داشت، قتل عام خونینی را در پاریس به راه انداخت. نزدیک به 30 هزاران نفر مرد و زن و کودک تیرباران شدند.دیوار گورستان" پرلاشه " یا «همپیمانان» در پاریس یکی از محله هایی بود که صدها کمونارد در برابر آن به مسلسل بسته شدند. این دیوار اکنون پا برجاست و هنوز جای گلوله ها در آن باقی است.در ضمن ۵۰ هزار نفر بعدها اعدام شدند یا به زندان رفتند و ۷۰۰۰ نفر به کالدونیای جدید تبعید شدند. در سال ۱۸۸۰ در جریان عفو عمومی بسیاری از زندانیان آزاد شدند.