خط میخی ایرانی نسبت به تمام خطوط میخی دیگر مانند بابلی و غیره ساده تر و صحیح تر به نظر می رسد زیرا دانشمندان ایرانی نه تنها از پندار بابلی حروف الفبا ساخته اند بلکه شکل آنها را هم ساده نموده و میخهای کج و پیچیده را حذف نموده و تنها میخهای عمودی و افقی را نگه داشتند.

جوان و تاریخ- کشکول

 

خط میخی را از آن جهت این نام دادند که انسان قدیم به واسطه اینکه ابزار کافی برای نوشتن در اختیار نداشت با میله ای از آهن یا چوب بر لوح های گلی خط هایی نقش می کرد که آن خط ها شبیه به میخ بوده است. این شباهت به گونه ای بوده است که بر خی گفته اند این خط هم در آغاز تصویری برای علامت نگاری یا پندار نگاری و سپس حروف بوده است.

خط میخی ایرانی نسبت به تمام خطوط میخی دیگر مانند بابلی و غیره ساده تر و صحیح تر به نظر می رسد زیرا دانشمندان ایرانی نه تنها از پندار بابلی حروف الفبا ساخته اند بلکه شکل آنها را هم ساده نموده و  میخهای کج و پیچیده را حذف نموده و تنها میخهای عمودی و افقی را نگه داشتند.

تمام سنگ نگارشهای هخامنشی به خط میخی است که 36 حرف دارد. خط میخی هخامنشی به احتمال زیاد توسط داریوش بزرگ ایجاد شده‌است. این نوع خط میخی که متشکل از ۳۶ علامت است. آخرین نوع خط میخی‌است که ابداع شده‌است (در سدهٔ ششم پیش از میلاد). این خط برای نوشتن کتیبه‌های هخامنشی به کار رفته‌است. خط میخی هخامنشی خطی نیمه الفبایی نیمه هجایی است به علاوهٔ ۸ اندیشه‌نگاشت که برای لغات پر استفاده مثل شاه، کشور و اهورامزدا به کار می‌روند. این خط از ساده‌ترین خطوط میخی است. تنها خط میخی اوگاریتی است که از آن ساده‌تر است و صد در صد الفبایی است. این خط همکنون در استاندارد یونیکد (۴٫۱) پذیرفته شده و بازه‌ای به آن اختصاص داده شده‌است.