ماشین دودی را می‌توان در اصل نخستین خط تراموای تهران دانست.ماشین دودی را می‌توان در اصل نخستین خط تراموای تهران دانست که تهران را به شهر ری متصل می کرد و شاید بتوان ماشین دودی را سر آغاز یک راه پر پیچ و خم برای گسترش صنعت حمل و نقل کشور دانست.بعد از ورود و راه اندازی آن در کشور، این لوکوموتیو نزد مردمان به ماشین دودی معروف شد.

ماشین دودی نامی بود که در تهران قدیم به اولین خط آهن ایران که میان تهران و شهر ری کشیده شده بود داده بودند. علت این نامگذاری بخاری بود که از دودکش قطار آن خارج می‌شد.این راه آهن در سال ۱۲۶۱خ/۱۸۸۳ میلادی ساخته شده بود و امتیاز آن را یک مهندس فرانسوی به نام مسیو بواتال به نمایندگی یک شرکت بلژیکی از ناصرالدین شاه گرفت. ماشین دودی را می‌توان در اصل نخستین خط تراموای تهران دانست.ماشین دودی را می‌توان در اصل نخستین خط تراموای تهران دانست که تهران را به شهر ری متصل می کرد و شاید بتوان ماشین دودی را سر آغاز یک راه پر پیچ و خم برای گسترش صنعت حمل و نقل کشور دانست.بعد از ورود و راه اندازی آن در کشور، این لوکوموتیو نزد مردمان به ماشین دودی معروف شد. ماشین دودی دوایستگاه داشت.نقطه آغاز این خط نزدیک خیابان دروازه خراسان (میدان قیام و پارک کوثر فعلی) و نقطه پایانی جلوی در شاه عبدالعظیم در شهر ری بود. مردم به ایستگاه‌های ماشین دودی «گار» می‌گفتند که واژه فرانسوی برای ایستگاه است.قدیما که تهرانیها با ماشین دودی میرفتن زیارت شاه عبدالعظیم پول رفت و برگشت ماشین رو باید اول میدادن برای همین اهالی شهر ری که مطمئن بودن اینا چون پول بلیط رو قبلا دادن حتما برمیگردن خونه هاشون, الکی تعارف میکردن که تو رو خدا شب پیش ما باشین از اونجا تعارف شاه عبدالعظیمی ضرب المثل شد.