آداب و ترتیبات پروش کودک و بزرگ کردن او در همه جای سرزمین ایران – از ایلات و عشایر گرفته تا روستاها و شهرها- یکسان است. یعنی در تمام نقاط کشور ایران برای فرزند لالایی می خوانند؛ منتها با لهجه های متفاوت اما همه شیرین و شنیدنی . . .

کافه تاریخ- سبک زندگی

 

آداب و ترتیبات پروش کودک و بزرگ کردن او در همه جای سرزمین ایران – از ایلات و عشایر گرفته تا روستاها و شهرها- یکسان است. یعنی در تمام نقاط کشور ایران برای فرزند لالایی می خوانند؛ منتها با لهجه های متفاوت اما همه شیرین و شنیدنی. لالایی می خوانند و او را نوازش می کنند تا سال اول و دوم را پست سر بگذارد. همچنین هر مادر جوانی در دورانی که نوجوان و دخترخانه بوده است طرز مداوای بیماریهای ساده بچه را از مادر یاد گرفته و از نزدیکان و منسوبان خود شنیده است. بدین سببب با نبودن طبیب اطفال، در موقع ضرورت  در کار خود در نمی مانند. مادر جوان غذاخور کردن کودک را نیز بلد است زیرا که بارها دیده است که مادر ابتدا انگشت خود را در آبگوشت زده و به دهان بچه گذاشته است و بچه که تا آن زمان فقط طعم مطبوع شیر مادر را چشیده است، کم کم از همین راه به مزه های دیگر آشنا و چیزخور می شود.

منبع:

سید ابوالقاسم انجوی شیرازی، گذری و نظری در فرهنگ مردم، تهران، انتشارات اسپرک، 1371، ص 41