میرزا تقی خان امیرکبیر نیز همچون بسیاری دیگر از مصلحین تاریخ معاصر ایران به خوبی به این مسئله آگاه بود که اولین و مهمترین حوزه ای که نیازمند اصلاحات است، ارتش و مقابله با خارجیان است...

میرزا تقی خان امیرکبیر نیز همچون بسیاری دیگر از مصلحین تاریخ معاصر ایران به خوبی به این مسئله آگاه بود که اولین و مهمترین حوزه ای که نیازمند اصلاحات است، ارتش است چرا که ارتش است که مواجهه و مقابله با دشمن خارجی را عملیاتی و ممکن می کند:

«... سیاست امیرکبیر در ذهنیت ایران و ایرانی ارزنده بوده و هست، بخصوص در زمینه تثبیت مرزهای غربی و شرقی، چنان که در حفظ شرق کشور توانست با اصول نظامیگری، یک پادگان در هرات ایجاد و مرزهای شرقی را تثبیت کند. او هرات را مستحکم کرد و با ارسال نامه هایی به مهاراجه های هندی از آنان خواست که علیه انگلیس قیام کنند و بدین ترتیب توانست با مشغول نگه داشتن انگلیسی ها، مرزهای شرقی را امن کند،. این اقدام نهایت هوشمندی و شجاعت امیرکبیر را می رساند که متاسفانه بعد از او کمتر دیده شد.»1

 

1-موسی نجفی و موسی فقیه حقانی، تاریخ تحولات سیاسی ایران، تهران، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1393، چاپ نهم، ص 164