از یک جهت این امر به آن علت بود که آنان اقلیت‌های قومی بودند و برای سرمایه‌گذاری در ایران امنیت چندانی نداشتند. از طرف دیگر شرکتهای سوداگر اروپایی آنچنان ثروت و قدرتی داشتند که به راحتی سرمایه‌‌های کوچکتر را در جهت منافع خود به کار می گرفتند.
۰
در دوره صفویه گروهی خارجی به نام بانیان در ایران حضور داشتند. بانیان‌ها در اصل هندی بودند. آنها بخشی از تجارت ایران را در دست داشتند و در این راه به نفع استعمارگران کار کردند. با این حال علیرغم نقش پررنگ بانیان‌ها در تجارت، این گروه، گروه چندان موفقی نبودند:
«اما ثروت آنان (بانیان‌های هند) در کار‌های تولیدی و صنعتی به کار نیافتاد. از یک جهت این امر به آن علت بود که آنان اقلیت‌های قومی بودند و برای سرمایه‌گذاری در ایران امنیت چندانی نداشتند. به خصوص وضعیت آشوب و هرج و مرج و جنگ‌های داخلی در قرن ۱۸، تجار ارمنی و هندی مهاجرت را ترجیح می‌دادند. از طرف دیگر شرکتهای سوداگر اروپایی آنچنان ثروت و قدرتی داشتند که به راحتی سرمایه‌‌های کوچکتر را در جهت منافع خود به کار می‌گرفتند. خارج کردن سکه‌‌های طلا و نقره از کشور باعث کمبود طلا و نقره و بحران اقتصادی می شد. چون در این زمان تجارت دریا‌ها به طور کامل در دست شرکتهای اروپایی قرار داشت. طلا و نقره خارج شده از ایران به وسیله تجار هندی در انتها نصیب شرکتهای سوداگر می‌گردید. گاه کمپانیها به یکباره مقدار زیادی کالا وارد بازار می‌کردند و تجار داخلی مجبور بودند همه آنها را خریداری کنند زیرا در غیر این صورت خود این کمپانیها مبادرت به حمل و فروش کالا در سراسر ایران می‌کردند»
منبع: علیرضا ثقفی خراسانی، سیر تحولات استعمار در ایران، مشهد، نشر نیکا، 1375، صص 66- 68
cafetarikh.com/news/49626
تگ ها
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.