بعد از طرح دکترین نیکسون، ایران به پایه نظامی در اجرای این طرح تبدیل می‌شود. به عبارتی بر اساس این طرح قرار شد تا امنیت منطقه خاورمیانه به واسطه ایران تامین شود. این موضوع باعث شد تا شاه سیاست خریدهای نظامی را از سر بگیرد. افزایش خریدهای نظامی دو پیامد عمده برای ایران داشت

خرید تسلیحات نظامی شاه از خارج به زعم او می‌توانست باعث تقویت قدرت نظامی کشور و سلطنت او شود. اما این موضوع در درازمدت دردسرهایی را به همراه داشت که در نهایت باعث شد شاه در وضعیت دوگانه و متناقض بیم و امید قرار گیرد

شاه برای بخش نظامی، اهمیت زیادی قائل بود و از همین رو بودجه کلانی را در بخش خرید تسلیحات و آموزش نیروهای متخصص اختصاص داده بود. اما علیرغم توجهات ویژه به این بخش، انتظارات او هیچگاه تحقق نیافت و این بخش با ضعف‌ها و کاستی‌های اساسی مواجه بود.

شاه همواره بر این باور بود که نقطه تکیه او و عامل بقایش، ارتش و نیروهای مسلح است. از این رو از هر روشی استفاده می‌کرد تا نیروهای مسلح را به خود وابسته نگاه دارد. یکی از این روش‌ها، دادن مقامات سیاسی متعدد به آنان بود.

بسیاری عنوان می‌کنند ژنرال 4 ستاره نیروی دریایی آمریکا یعنی «رابرت هایز» برای انجام یک کودتا آمده است و وظیفه اش هماهنگ کردن نظامیان بلندپایه ایران در این راستاست اما برخی از اسناد نشان می‌دهد که آمریکایی ها بیشتر نگران منافع خود در ایران بودند. یکی از نگرانی‌های آمریکایی ها موضوع قراردادهای تسلیحاتی و سلاح هایی بود که به ایران فروخته بودند تا جیب ...

موقعی که کندی به ریاست جمهوری آمریکا رسید، میانه او با شاه بر سر تحویل سلاح‌های مورد نیاز ارتش ایران شکرآب شد

خریدهای تسلیحاتی شاه بدون نیازسنجی از کشور و اطمینان از وجود زیرساخت‌های لازم صورت می‌گرفت. شاه تصور می‌کرد قدرت نظامی بودن تنها به معنای داشتن تسلیحات زیاد است، از این رو بخش عظیمی از بودجه کشور را به این موضوع اختصاص داده بود.