من از کودکی عاشقت بوده ‏ام. دوستت داشته‏ ام؛ آنچنان که طفل شیرخواره‏ای مادرش را. نامت را نقاشی کردم، آنگاه که خواندن و نوشتن نمیدانستم.

در بخشی از مقدمه کتاب آمده است:

« من از کودکی عاشقت بوده‏ام. دوستت داشته‏ام؛ آنچنان که طفل شیرخواره‏ای مادرش را. نامت را نقاشی کردم، آنگاه که خواندن و نوشتن نمیدانستم. اندک اندک تو را شناختم. وقتی که شمایلت را دیدم. دست بالا برده بودی، انسان‏ها را به فلاح و رستگاری می‏خواندی و امید می‏دادی؛

"ای مردم! بگویید لااله الا الله تا رستگار شوید."

پیش از آنکه ترس از نخستین روز درس و مدرسه آتشی در قلب کوچکم برافروزد، کلمه را شناختم و نام"حضرت" را از شمایلی که در پنهان ترین کنج خانه‏‌مان – یعنی کمد کتاب‏های پدر- خودنمایی می‏کرد، به خاطر سپردم و بارها و بارها و بارها نقاشی کردم؛ بی آنکه الفبایی بیاموزم؛ و "حضرت محمّد صل الله علیه و آله" نشانه‏‌ای شد بر عظمت و شکوه عالم لایتناهی ؛ در باور من

تو آمده بودی تا گواه کردار آدم‏ها باشی و بیم نویدشان بدهی تا آدم‏ها آفریدگار یکتا را بپرستند و از پرستش بت‏های ساختگی دست بردارند و خدا را بپرستند در هر صبح و شام؛ و آنسان باشند که سزاوار و شایسته اشرف مخلوقات عالم است.»