بعضی اوقات دستوراتی که به من و هایزر داده شده بود به قدری باهم متفاوت بود که گوئی ما با دو شهر مختلف یا مقامات دو کشور مختلف صحبت کرده‌ایم.

مقامات و سازمان‌های سیاسی آمریکا با ابلاغ پپام‌ها و دستورات خود به مأموران سیاسی حاضر در ایران، ضمن پیگیری حوادث، به مداخله در تحولات ایران نیز می‌پرداختند. با این حال پیام‌هایی که به آن افراد مخابره می‌شد گاه با تفاوت‌ها و تناقضات زیادی مواجه بود و همین موضوع نشان دهنده دستپاچگی مقامات آمریکائی در اتخاذ یک تصمیم واحد و مشترک بود. سولیوان در خاطرات خود به خوبی به این موضوع پرداخته است. 
«باوجود شبهه‌دار بودن بعضی از نکات این دستورالعمل و عدم اطمینان درباره مفهوم بعضی از آنها هایزر برای انجام ماموریتی که بعهده او محول شده بود دست به کار شد. هایزر برای دسترسی به تلفن اختصاصی سفارت و ملاقات و مشورت روزانه با من در سفارت مقیم شد و در واقع به زندگی خانوادگی ما پیوست. او روزها اوقات خود را در مرکز ستاد مشترک نیروهای مسلح ایران یا دفتر مستشاران نظامی آمریکا می‌گذراند و اوقات روزانه من هم در سفارت یا رفت و آمد بین شهر و کاخ سلطنتی و انجام ملاقات‌های لازم می‌گذشت. عصر که هر دو به خانه برمی‌گشتیم یادداشت‌ها و مطالعات روزانه خود را باهم مبادله می‌کردیم و پس از صرف شام به مرکز مخابرات سفارت رفته و هریک پای یکی از دو خط تلفن اختصاصی به واشنگتن می‌نشستیم. در یکی از این دو خط من با مقامات وزارت امورخارجه صحبت می‌کردم و با خط تلفنی دیگر هایزر گزارشات روزانه خود را به رئیس ستاد کل نیروهای مسلح آمریکا دیوید جونز یا وزیر دفاع "هارولد براون" می‌داد و دستورات لازم را از آنها می‌گرفت. بعد از این گفتگوی تلفنی هم ما دوباره یادداشت‌های خود را باهم مبادله و مطالعه می‌کردیم تا اقدامات بعدی خود را هماهنگ سازیم. بعضی اوقات دستوراتی که به من و هایزر داده شده بود به قدری باهم متفاوت بود که گوئی ما با دو شهر مختلف یا مقامات دو کشور مختلف صحبت کرده‌ایم!»


منبع: ویلیام سولیوان، ماموریت در ایران (خاطرات سولیوان)، تهران، نشر هفته، چاپ سوم، 1361، ص 162