کشورهای اروپائی هیچیك بازاری مانند بازارهای شرق ندارند. عموم بازارها مطول، پهن و از ۱۲ تا ۱۵ پا پهنای آنهاست. مسقفند و روشنائی از سوراخ‌هائیست که در وسط طاق باز گذاشته‌اند.

بازار ایرانیان در دوره قاجار، بازارهای با اشکال خاص بود که در نوع خود از جهات مختلف، منحصر و بی‌نظیر محسوب می‌شد. جدا از معماری خاص بعضی از این بناها، بسیاری از بازارها محل خرید و فروش انواع و اقسام کالاها محسوب می‌شدند.
«کشورهای اروپائی هیچیك بازاری مانند بازارهای شرق ندارند. عموم بازارها مطول، پهن و از ۱۲ تا ۱۵ پا پهنای آنهاست. مسقفند و روشنائی از سوراخ‌هائیست که در وسط طاق باز گذاشته‌اند. در دو طرف پهلوی هم دکان ساخته شده که اقسام پارچه‌ها، بلورجات و غیره در آنها دیده می‌شود. بدم هر دکانی که بیش از هفت هشت پا پهنا ندارد تجار نشسته مشغول دود کشیدن، حساب کردن، ذرع کردن یا قیمت در کردن با مشتری هستند.
جاده بین دکانها را اشخاص پیاده سواره، میرزاها، حمال‌ها، سربازان، قاطرچی‌ها، سقاها، قلیانچی‌ها، زنان باحجاب، دراویش که دم از علی می‌زنند و شترانی که محمولشان بارهای سنگین است مملو ساخته است. ازدحام این جمعیت و آمد و شد باعث شده که پیوسته صدای خبردار در بازارهای مشرق معمولست که اهل يك حرفه در يك محل جمع باشند مثلاً پارچه فروشان بازاری جداگانه برای خود دارند. بازارها عبارتست از: بازار ماهوت فروش‌ها، خیاط‌ها، قنادهای تفنگ‌سازها و غیره و غیره.»



منبع: اوژن فنلاندن، سفرنامه اوژن فنلاندن به ایران، ترجمه حسین نورصادقی، تهران، انتشارات اشراقی، چاپ سوم، 1353، ص 250