کانون وکلا، که از حدود چهل سال پیش تأسیس شده است، تا حدود سال‌های ۴۰، به عنوان آخرین مرجع مستقل از حکومت در ایران، محسوب می‌شد. اما رژیم، با تحمیل سرپرستان مورد نظرش به کانون، استقلال آن را نقض کرد...

در ایران محافلی بودند،که حکومت تلاش می‌کرد آنان را هر روز محدود و محدودتر کند. کانون وکلا و اعضای آن یکی از این گروه‌هاست. آنان هر روز در مقابل استبداد حکومت بیش از پیش به حاشیه رانده می‌شدند:
«کانون وکلا، که از حدود چهل سال پیش تأسیس شده است، تا حدود سال‌های ۴۰، به عنوان آخرین مرجع مستقل از حکومت در ایران، محسوب می‌شد. اما رژیم، با تحمیل سرپرستان مورد نظرش به کانون، استقلال آن را نقض کرد. وکلای جوان، این امر را نپذیرفتند و به محض آن که در سال ۱۳۵۶، نسیم آزادی را احساس کردند، آن وقت به گونه‌ای سیستماتیک و منظم، آرايشان را به منظور انتخاب رؤسای جدید، به نفع مخالفین رژیم، به صندوق ریختند..... در تمام دنیا، وکلای مدافع و استادان حقوق، به خاطر حرفه‌شان، به شدت نسبت به فعالیت‌های حقوق بشر علاقه مندند. اما وزیر دادگستری، حتی برای یک بار هم که شده، آنها را جهت بازدید از زندان‌ها دعوت نکرده است.»



منبع: احسان نراقی، از کاخ شاه تا زندان اوین، ترجمه سعید آذری، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، 1372، ص 123