عمل سرلشکر خزاعی در کشتن این چهارده نفر بدون موجب و حتی بدون محاكمه ظاهری، باعث شد که مردم لرستان که تازه می‌خواستند متوجه حکومت مرکزی شوند، از ارتش روگردان شدند و آتش کینه در دل آنها مشتعل گردید.

حکومت پهلوی در راستای سیاست اسکان عشایر، بسیاری از ایلات و عشایر را با وحشیانه‌ترین شیوه‌ها سرکوب کرد و بسیاری از افراد دستگیر شده را بدون محاکمه مجازات نمود. اقداماتی از این قبیل، نقش مهمی در نارضایتی مردم ایلات و عشایر به خصوص ایلات و عشایر لرستان داشت:
«عمل سرلشکر خزاعی در کشتن این چهارده نفر بدون موجب و حتی بدون محاكمه ظاهری، باعث شد که مردم لرستان که تازه می‌خواستند متوجه حکومت مرکزی شوند، از ارتش روگردان شدند و آتش کینه در دل آنها مشتعل گردید. زیرا در تمام مدتی که من عهده‌دار امور بودم، فقط مهر علی خان و شیخ علی خان و سردارخان و حسین خان محکوم به اعدام شدند که پس از چند بار عهدشکنی و مصاف با ارتش به مجازات رسیدند و مساعدت‌هایی که بعداً با لرها شد و جاده‌هایی که ساختیم و مدارسی که تشکیل دادیم، اعدام آنها را تحت‌الشعاع قرار داد. ولی کشتن چهارده نفر با این ناجوانمردی، در حالی که اکثر آنها از خدمتگزاران واقعی دولت بودند، در روحیه اهالی لرستان سخت تاثیر کرد و چنان شد که سرلشکر خزاعی نتوانست در لرستان بماند و شریف‌الدوله والی آنجا هم که دنبال فرصت می‌گشت و می‌خواست سرتیپ شاه بختی که از او تمکین می‌نمود فرمانده لشکر باشد، به همدستی چند تن از اطرافیان سردار سپه ایشان را به عزل خزاعی و نصب شاه بختی وادار نمودند.»


منبع: احمد امیراحمدی، خاطرات نخستین سپهبد ایران، غلامحسین زرگری‌نژاد، تهران، مؤسسه پژوهش و مطالعات فرهنگی فرهنگی، 1373، ص 262