اسدالله علم در یکی از خاطرات روزانه خود می نویسید: «که شرفيابي... گزارش دادم که سپهبد هاشمينژاد رئيس گارد سلطنتي درخواست کرده اجازه داده شود به اتفاق همسرش براي زيارت خانه خدا به مکه برود. جوابم را به او به شاه گفتم؛ اينکه تيمسار همسرش را به مکه بفرستد و خودش بماند، که همانا آسانترين راه به دست آوردن بهشت است.

با استناد به منابع تاریخی و خاطرات دولتمردان و نخبگان سیاسی پهلوی دوم، محمدرضا شاه نه تنها اعتقادی به دین و ارزشهای دینی نداشت، بلکه از هر فرصتی برای دین زدایی از تمامی شئونات جامعه نیز استفاده می نمود و حتی ماموران و نخبگان سیاسی نیز رگه هایی از دینداری نیز داشتند در نزد شاه مورد تمسخر و توهین قرار می گرفتند. اسدالله علم در یکی از خاطرات روزانه خود می نویسید:

«که شرفيابی... گزارش دادم که سپهبد هاشمی نژاد رئيس گارد سلطنتی درخواست کرده اجازه داده شود به اتفاق همسرش برای زيارت خانه خدا به مکه برود. جوابم را به او به شاه گفتم؛ اينکه تيمسار همسرش را به مکه بفرستد و خودش بماند، که همانا آسانترين راه به دست آوردن بهشت است. شاه خنديد و گفت «همين ها نيستند که ما را به بي اخلاقی متهم ميکنند؟» گفتم «خير کسانی که در اين طبقه هستند به خوبی آگاهند که شاه قلباً مرد خداست... اما اين سربازهای عادي هستند که به آسانی تحت تأثير متعصبين مذهبی قرار ميگيرند و بايد مراقبشان بود. به همين دليل است که شبهای سوگواری مذهبي، افراد بايد دقيقاً مراقب رفتارشان باشند. در يکی از اين ايام، من و معشوقم در شيراز بوديم. ما در نهايت پنهانکاری عمل ميکرديم، معهذا خدمه من از پذيرايی ما خودداری کردند...»


منبع:اسدالله علم، يادداشتهاي علم، ويرايش علينقي عاليخاني، تهران، کتابسرا، 1386، ج 1،ص297