مثلا به دختر کارگری که سر راه خود می‌دید یک انگشتر الماس می‌بخشید و اسکناسی به فقیری می‌داد و غالبا به این و آن اشرفی‌هایی که صورت او بر آن‌ها نقش بود، اعطا می‌کرد.

شاهان قاجار از جمله ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه بخشی از دارایی کشور را صرف خوشگذرانی‌های خود می کردند و اروپا گردی یکی از این تفنن‌های شاهانه قاجار بود که متاسفانه حتی برای انجام آن با وجود خالی بودن خزانه نیز وام های کلان دریافت و کشور را مقروض می کردند. اما در این سفرها بعضا رفتاری غیرعقلانی از خود به نمایش می گذاشتند که مضحکه خاص و عام می‌شد. رفتارهای ناصرالدین شاه در این حوزه کمی با قاعده تر بوده است اما مظفرالدین شاه چندان با آداب و رسوم و آبرودارانه در این حوزه رفتار نمی کرده است. به طور مثال گزاویه پائولی مهماندار فرانسوی شاه به توجه او به زنان اشاره می‌کند ومی‌نویسد:
«از جنس لطیف هم بدش نمی‌آمد. گاهی کرم وبخشش را به نهایت می‌رساند و بدون فکر، بخشش‌های عظیم می کرد. مثلا به دختر کارگری که سر راه خود می‌دید یک انگشتر الماس می‌بخشید و اسکناسی به فقیری می‌داد و غالبا به این و آن اشرفی‌هایی که صورت او بر آن‌ها نقش بود، اعطا می‌کرد.»


منبع: عبدالحسین نوایی، ایران وجهان، ص 24.