کمی پیش از تاریکی شب کاروان به کاروانسرائی رسید که از آنچه تا آن زمان دیده بودیم بسیار بزرگ‌تر بود. این کاروانسرا نه تنها دارای حیاطی بسیار بزرگی و اطاق‌ها و تالارهای فراوان بود دیواری از سنگ‌تراش داشت که ارتفاع آن بیش از دو برابر دیوار کاروانسراهای دیگر بود.

کاروانسراها در دوره صفویه، از معماری یکسانی برخوردار بودند. با این حال برخی از کاروانسراها به دلیل شرایط خاص خود همون موضوع تامین امنیت، ساختار متفاوت‌تری داشتند. نمونه‌ای از این کاروانسرای متفاوت را می‌توان در سفرنامه دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا مشاهده کرد.
«روز بیستم باز هم در ناحیه‌ای خشك و ناهموار راهی دراز پیمودیم. در این راه جز تعداد کمی نهال سقز، آن هم نزديك جاده، به چشم نمی‌خورد. کمی پیش از تاریکی شب کاروان به کاروانسرائی رسید که از آنچه تا آن زمان دیده بودیم بسیار بزرگ‌تر بود. این کاروانسرا نه تنها دارای حیاطی بسیار بزرگی و اطاق‌ها و تالارهای فراوان بود دیواری از سنگ‌تراش داشت که ارتفاع آن بیش از دو برابر دیوار کاروانسراهای دیگر بود. در دو طرف در ورودی آن دو برج بزرگی بود و چهار برج دیگر در چهار گوشه ساختمان داشت. در حقیقت کاروانسرا در حکم قلعه‌ای محکم بود که برای اطمینان کاروانیان و حفاظت آنها و کالای بازرگانی‌شان از شر دزدانی که سابقا امنیت را از این صحرا سلب کرده بودند ساخته شده باشد. در نزدیکی در کاروانسرا که زیر طاق آن چند دکان خوراک پزی دیده می شد چشمه‌ای بزرگی بود که آب آن در میان دشت دریاچه‌ای بزرگی انباشته از نی و دیگر گیاهان باتلاقی پدید آورده بود. در اطراف این دریاچه تعدادی مرغابی و دیگر پرندگان از قبل سار و گنجشك لانه داشتند یا تغذیه می‌کردند.»



منبع: دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا، سفرنامه دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا، سفیر اسپانیا در دربار شاه عباس اول، ترجمه غلامرضا سمیعی، تهران، نشر نو، 1363، صص 121- 122