با اين همه گاهي رندي هايي در اين نحو غذا خوردن ها مي شد و دلگيري هايي را به وجود مي آورد مثلا يكي قاتق را بيشتر و نان را كمتر مي گرفت يا در خوردن آبگوشت، نان ها را به سمت دوستان و چربي ها را به سمت خود مي كشيد .

كسبه و دكان داران در قديم ناچاراً ناهار خود را در مغازه و محل كار خود مي خوردند و معمولا چند نفر با هم غذايي را مي گرفتند كه معمولا هم ديزي بود و هر كس مقداري از پول آن را پرداخت مي كرد يا حساب مي كردند، بجز عده اي كه از روي فقر يا خساست، يا ناهار نمي خورند « دانگي » به اصطلاح غذا را يا شريك غذاي ديگران مي شدند. اين خوردن دانگي غذا هم براي خود فلسف هاي داشت. از يك طرف روابط و دوست يهاي شان محكم تر مي شد و از طرف ديگر، سهم كمي براي غذا پرداخت مي كردند. عده اي هم معتقد بودند كه با اين عمل، اشتها به غذا بيشتر شده و غذا را با ميل و رقبت بيشتري ميل مي كردند.
با اين همه گاهي رندي هايي در اين نحو غذا خوردن ها مي شد و دلگيري هايي را به وجود مي آورد مثلا يكي قاتق را بيشتر و نان را كمتر مي گرفت يا در خوردن آبگوشت، نان ها را به سمت دوستان و چربي ها را به سمت خود مي كشيد .