صدای پای آوارگان از اردوگاه‌ها به گوش می‌رسد؛ داستانی از مقاومت، امید و حق بازگشتی که هرگز فراموش نخواهد شد.

روز نکبت، که در ۱۵ مه هر سال گرامی داشته می‌شود، یادآور یکی از تلخ‌ترین وقایع تاریخ فلسطین است: آواره شدن گسترده و از دست دادن سرزمین در پی جنگ ۱۹۴۸. این روز، که به معنای “روز فاجعه” است، نه تنها برای فلسطینیان بلکه برای تمامی کسانی که به دنبال عدالت و صلح در خاورمیانه هستند، اهمیت ویژه‌ای دارد. در این مقاله، به بررسی ابعاد مختلف این رویداد تاریخی، پیامدها و اهمیت آن در حافظه جمعی فلسطینیان می‌پردازیم.
زمینه تاریخی:
جنگ ۱۹۴۸، که به عنوان جنگ استقلال اسرائیل نیز شناخته می‌شود، منجر به آواره شدن بیش از ۷۰۰,۰۰۰ فلسطینی از خانه‌های خود شد. این آوارگان که حدود نیمی از جمعیت فلسطینی آن زمان را تشکیل می‌دادند، به کشورهای همسایه پناه بردند و در اردوگاه‌هایی مستقر شدند که بسیاری از آن‌ها تا به امروز پابرجا هستند. علاوه بر آوارگی، صدها روستای فلسطینی نیز در طول جنگ تخریب شدند، و هویت و فرهنگ فلسطینی را به شدت تحت تأثیر قرار داد.
پیامدهای نکبت:

• آوارگی گسترده: بزرگ‌ترین پیامد نکبت، آواره شدن صدها هزار فلسطینی بود که زندگی آن‌ها برای همیشه تغییر کرد. این آوارگان و نوادگان آن‌ها هنوز هم در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند و به دنبال حق بازگشت به سرزمین خود هستند.
  از دست دادن سرزمین: نکبت منجر به از دست رفتن بخش بزرگی از سرزمین فلسطین شد که پیش از این محل زندگی فلسطینیان بود. این مسئله باعث ایجاد یک زخم عمیق در قلب فلسطینیان شده و به عنوان یک نماد از ظلم و بی‌عدالتی در حافظه جمعی آن‌ها ثبت شده است.
  تأثیر بر هویت فلسطینی: نکبت تأثیر عمیقی بر هویت فلسطینی گذاشت. این رویداد باعث شد تا فلسطینیان به عنوان یک ملت با یک تاریخ مشترک و یک هدف مشترک، یعنی بازگشت به سرزمین خود، متحد شوند.