در دوران پهلوی، ایران به طور قابل توجهی در زمینه خرید تسلیحات نظامی از کشورهای غربی، به ویژه ایالات متحده آمریکا، سرمایه‌گذاری کرد. این خریدها شامل انواع تجهیزات زمینی، دریایی و هوایی بود و به تدریج ایران را به یکی از قدرتمندترین کشورهای منطقه از نظر نظامی تبدیل کرد.

در دوران پهلوی، معاملات تسلیحاتی ایران با فساد گسترده‌ای همراه بود. این فساد، نه تنها شامل پرداخت رشوه توسط شرکت‌های خارجی می‌شد، بلکه منجر به مشکلات جدی در تأمین نیازهای واقعی ارتش ایران نیز می‌گردید:
«رونق تسلیحات در ایران، چنانکه انتظار می رود؛ با فساد قابل ملاحظه ای بخصوص رشوه و دلالی واسطه های فروش اسلحة امریکائی و غیر امریکائی همراه بوده است. شاه کوشیده است توجه را روی ارتشیانی که درگیر این کار بوده اند متمرکز سازد، مانند فرماندهان نیروی دریانی و ژاندارمری که به ترتیب در ۱۹۷۶ و ۱۹۷۴ مورد تعقیب قرار گرفتند.لكن تحقیقات کنگره آمریکا در ۱۹۷۶ فاش کرد که دست افراد بسیار مهمتری در کار بوده است: از جمله آنها شهرام خواهر زاده شاه و ارتشبد خاتمی فرمانده نیروی هوائی که هر دو دلال نورتروپ بودند. سه برادر ایرانی که این در امریکا مهیم اند به نام برادران لاری در ازاء خدماتشان ۶ ملیون دلار از کمپانی گرومان دریافت کردند. شاه این را نیز تشخیص داده است که ایران نه فقط باید پول رشوهها را بپردازد (شرکتهای امریکانی رشوه ها را به هزینه می افزایند) بلکه در پاره ای موارد تجهیزاتی که به این ترتیب دریافت می کند. با نیازهای ایران. حتی به ترتیبی که شاه درك می کند، مناسب نیستند.»



منبع: فرد هالیدی، ایران: دیکتاتوری و توسعه، ترجمه محسن یلفانی و علی طلوع تهران، نشر علم، 1358،صص92.