قتل جان اف. کندی در نوامبر ۱۹۶۳، سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران را به طور بنیادین تغییر داد. با روی کار آمدن لیندون جانسون، فشار بر شاه برای رعایت حقوق بشر و دموکراسی کاهش یافت و اولویت اصلی واشنگتن، حمایت از شاه به عنوان یک متحد باثبات و ضدکمونیست در منطقه شد.

این تغییر سیاست، به شاه فرصت داد تا قدرت مطلقه خود را بدون نگرانی از فشارهای خارجی تحکیم کند. پس از قتل کندی، شاه با اطمینان بیشتری به سرکوب مخالفان داخلی پرداخت و راه برای یک دوره طولانی حکومت استبدادی، که با نخست‌وزیری منصور و سپس هویدا همراه بود، هموارتر شد: 
« قتل کندی و حوادث متعاقب آن. [...] قتل کندی، تأثیر عمیقی بر سیاست خارجی آمریکا در قبال ایران داشت. با روی کار آمدن لیندون جانسون، فشار بر شاه برای رعایت حقوق بشر و دموکراسی کاهش یافت و اولویت اصلی واشنگتن، حمایت از شاه به عنوان یک متحد باثبات و ضد کمونیست در منطقه شد. این تغییر سیاست، به شاه فرصت داد تا قدرت مطلقه خود را بدون نگرانی از فشارهای خارجی تحکیم کند. پس از قتل کندی، شاه با اطمینان بیشتری به سرکوب مخالفان داخلی پرداخت و راه برای یک دوره طولانی حکومت استبدادی، که با نخست وزیری منصور و سپس هویدا همراه بود، هموارتر شد. قتل کندی، در واقع پایانی بر یک دوره کوتاه از اصلاحات سیاسی و اقتصادی در ایران بود. پس از قتل کندی، شاه با اطمینان بیشتری به سرکوب مخالفان پرداخت و راه برای یک دوره طولانی حکومت استبدادی، که با نخست وزیری منصور و سپس هویدا همراه بود، هموارتر شد»


منبع: حسین آبادیان، دو دهه واپسین حکومت پهلوی، تهران، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، چاپ اول ۱۳۸۳. ص ۲۸۶.