در حالی که رجال سیاسی به دنبال رفت‌وآمد به سوئیس بودند، سفارت ایران در این کشور به جای یک نهاد دیپلماتیک، به چشم یک ابزار جادویی برای مقامات دربار نگریسته می‌شد. مینو صمیمی، یکی از کارمندان کلیدی، از فشار کاری طاقت‌فرسا پرده برمی‌دارد؛ فشاری که او را وادار می‌کرد تا برای اجرای سریع خواسته‌های سفیر، همیشه آماده بیدار شدن در نیمه‌های شب باشد.

سوئیس از جمله کشورهایی است که همیشه آوازه اش به عنوان مکانی آرام و صلح طلب پیچیده است. در زمان حکومت پهلوی نیز رجال سیاسی و نزدیکان به شاه بسیار تلاش می کردند تا در این کشور رفت و آمدهای بسیار داشته باشند. همین مسئله مشکلات سفارت ایران در سوئیس را بیشتر و بیشتر می کرد. به این دلیل پرسنل این سفارت با مصائب زیادی روبرو بودند. آنچنان که مینو صمیمی در این باره می گوید:
«یکی از مهمترین گرفتاریهای ما این بود که مقامات دربار سلطنتی ، سفارتخانه ی ایران در سوئیس را به چشم یک ماشین جادویی برای تامین نیازهایشان می نگریستند و توقع داشتند هر لحظه با فشردن دکمه ی این ماشین فورا به آنچه می خواهند دست یابند. در این میان نیز چون سفیر همه ی دستورات آنها را اول به من حواله می دادند، لذا به مرور عادت کرده بودم در منزل خود اکثرا نیمه شب ها با صدای زنگ تلفن بیدار شوم و سخنان سفیر را در نزدیکی سفارتخانه اجاره کرده بودم تا در صورت لزوم بسرعت برای اجرای دستورات آنچنانی در سفارتخانه حاضر شوم، و ثانیا برای کاستن از دردسرهای خود، یک فهرست جامع شامل انواع آدرس و شماره تلفن تهیه کرده بودم که بتوانم بدون معطلی و سردرگمی فورا با محلهای مورد نظر تماس بگیرم.»


منبع: مینو صمیمی، پشت پرده تخت طاووس، ترجمه حسین ابوترابیان، تهران، انتشارات اطلاعات، 1386، چاپ دهم، ص 87 – 88