برخلاف شیوه آشکار روسیه، انگلیسی‌ها در حمله به ایران در سال ۱۳۲۰ از نیرنگ استفاده کردند. افسران ایرانی در یک مهمانی شبانه با دختران انگلیسی سرگرم و مست شدند تا تدارک حمله اصلی فراهم گردد؛ ترفندی که منجر به غرق شدن ناوهای کشور شد و قدرت دفاعی را از جوانان ایرانی گرفت.

برخلاف شیوه ها و سیاست های کشورهایی چون روسیه که عمدتا از رویه ای خشن پیروی می کند و بیشتر خود را در صحرای نبرد نشان می دهد، انگلیسی ها از شیوه های مختلفی برای مقابله با دشمن و نابود و یا ضعیف کردن آن استفاده می کنند؛ به طوری که زمانی که کار به رویارویی نظامی و متقابل کشیده می شود، دیگر حریف آنان توانی برای مقابله ندارد. شیوه حمله آنان به ایران از جنوب کشور در برهه زمانی 1320، یعنی حکومت رضاشاه در ایران به خوبی این مسئله را نشان می‌دهد:

«انگلیس ها در شب حمله جشن مفصلی در باشگاه ایران ترتیب داده بودند و افسران نیروی دریائی ایران را نیز دعوت کرده بودند. در آن شب تعدادی از دختران زیبای انگلیسی را نیز دعوت کرده بودند تا با افسران برقصند و بنوشند. حدود ساعت سه صبح بود که این مهمانی به پایان رسید و افسران که بعضا مست بودند به ناوها مراجعه کردند، غافل از اینکه انگلیسی های مو بور تدارک حمله را دیده بودند و به این ترتیب می خواستند مقدمات حمله را فراهم کنند و افسران را مست کرده بودند تا حمله آسانتر صورت گرفته و قدرت دفاع از افسران جوان ایرانی گرفته شود. نیروی دریایی ایران قربانی نیرنگ و خدعه انگلیسی ها شد و به این ترتیب چند ناوی که از پول این مملکت خریداری شده بود زیر آب رفت.» 


منبع: محمود ستایش، برگی از تاریخ معاصر ایران: خاطرات پراکنده نزدیکان رضاشاه، تهران، نشر ورجاوند، 1383، ص 40