انتقال یک‌جانبه تکنولوژی غربی به فرهنگ‌های بومی، چهره جدیدی از استعمار و امپریالیسم فرهنگی است که به نابودی این جوامع می‌انجامد.

وقتی تکنولوژی و نرم‌افزارهای غربی به کشورهای در حال توسعه صادر می‌شوند، تنها یک ابزار فنی منتقل نمی‌شود، بلکه منطق و مفروضات فرهنگی جامعه مبدأ نیز تحمیل می‌گردد. این عقلانیت، که از زمینه فرهنگی خود جدا شده، برای فرهنگ‌های دیگر بیگانه و ویرانگر است و به تباهی و تلخی می‌انجامد:

«بر اساس همه برآوردها دهکده جهانی مخلوق تکنولوژی است بسیاری از کسانی که معمار این دهکده خواهند بود، به پتانسیل های بی پایانی علاقه مند هستند که به وسیله دیشهای ماهواره ای نصب شده روی خانههای کاه گلی، مشخص و عرضه می شوند. ترسیم تصویر خیالی تکنولوژی از ماهواره افراد را برای مشارکت در کسب اطلاعات و همکاری و کسب قدرت اساسی و تغییر آرمانی اجتماع بومی خود فرا می خواند. در این میان آنچه نادیده گرفته میشود خصوصیت یک جانبه و همانندسازی اجباری است که در نتیجه ایجاد پل های فرهنگی به وجود آمده است. جری ماندر و بسیاری از افراد دیگر آمار بسیار تعجب برانگیزی را در مورد آثار امپریالیسم تکنولوژیکی بر مردم بومی در سراسر جهان ارائه کرده اند. یک دهکده جهانی که دیگر برای مردم بومی یا فرهنگ های بدیل، جایی باقی نمی گذارد احتمالاً مثل استعمارگران قدیمی در قیافه جدید ظاهر شده و دردسرساز است... در زمانی که ما عقلانیت کنونی خود را بیشتر در شکل برنامه های کامپیوتری و سیستمهای هوشمند) برای نیازهای اساسی کشورهای در حال توسعه به کار میبریم زیانی که از جانب ما به این کشورها وارد میشود به یک مشکل حاد تبدیل می شود. این عقلانیت که حتی از ذخایر معانی سابق خودمان هم جدا افتاده است برای مردمی که می خواهیم به آنها کمک کنیم، احتمالاً امری بیگانه است... وقتی ما برای کسب کیفیات ظاهری می کوشیم و می خواهیم نتایج این کیفیات را در آن سوی مرزهای فرهنگی هم به کار بریم در این صورت منطق و مفروضات تکنولوژیک ما می توانند پیام آور تباهی و تلخی شوند.»


منبع: استفن ال. تالبوت، استعمار مدرن: جهانی شدن یا جهانی سازی؛ آثار و پیامدها، زیر نظر داود رجبی نیا، قم، مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، ۱۳۸۹، ص ۲۱-۲۲.