حافظه تاریخی ایرانیان در حوزه فرهنگ در عصر پهلوی با جشنهای 2500 ساله پیوند خورده است. جشنهایی که به عنوان نمادی از تجمل‌گرایی، حیف و میل اموال عمومی، تضاد طبقاتی و جدال فقر و غنا بستری برای نزاع بر سر تداوم حیات نظام سلطنت فراهم آورد. هدف شاه از برگزاری چنین جشنهایی یافتن هویتی بود که بتواند پشتوانه آنان باشد و بتواند تمایزشان را با دیگر سلسله‌ها ...