پیش از استقرار صوفیان در ایران، شیعیان به طور خصوصی واقعه کربلا را گرامی می داشتند؛ بدون انکه مجالس تعزیه به سبک امروز را برقرار نمانید. آل بویه برای اولین بار در بغداد مراسم عزاداری به راه انداخته و در سال 352 هجری، معزالدوله دستور داد مردم گرد یکدیگر برآیند و اظهار حزن نمایند . . .

آقاخان رهبر وقت شیعیان اسماعیلیه در سال 1327 ش از ایران تقاضای تابعیت کرد، محمد رضا شاه پهلوی با این تابعیت موافقت کرده و به او لقب حضرت (والا) داد و پس از او نوه اش پرنس کریم خان متولد1315 ش، در سن 21 سالگی حسب وصیت جدش به امامت رسید و اکنون پیشوای فرقه اسماعیلیه آقاخانیه است . . .

امام عسکری(ع) چون در حصر و کنترل حکام عباسی بودند و هم به لحاظ آنکه در عصری نزدیک عصر غیبت می‌زیستند، غالباً پنهان بوده و غالب امور و ارتباط آنان با شیعیان از طریق مکاتبات، توقیعات و وکلا انجام می‌گرفت تا آنان آمادگی دوران غیبت را بیابند.

ماه صفر برای شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السّلام، ماه سوگواری و یاد آور اسارت و توهین به اهل بیت(ع) و ما حزن و اندوه و شهادت است

این کتاب با مراجعه و بهره گیری از حدود 135 اثر مهم از دانشمندان عامه تلاش دارد تا گام هایی را در مسیر نزدیکی هرچه بیشتر دیدگاه های اهل سنت و شیعه در زمینه اصل امامت و کرامت، شفاعت، توسل و زیارت قبور ائمه علیهم السلام بردارد.

این نوشتار که با عنوان دولتمردان شیعه در دستگاه خلافت عباسی، به کوشش پژوهشگر ارجمند آقای مصطفی صادقی لباس وجود یافته، گامی است در جهت شناسایی نقش سیاسی شیعه در دستگاه خلافت عباسی در دو عرصۀ پیش‌گفته.

اشعاری در رثای زین العابدین امام سجاد (ع)

شیعیان عراق طی تاریخ هیچ گاه دربرابرظلم و اشغالگری ساکت نمی مانند. از میان قیام های مهم شیعیان عراق در دوره ی معاصر می توان به قیام ثورة العشرین برابراشغالگری انگلیسی ها درجنگ جهانی اول اشاره کرد که رهبری آن راحوزه های علمیه در دست داشتند. دراین قیام بسیاری از چهره هایی که پس از آن در تاریخ ماندگار شدند، مانند سید محسن حکیم و پدرآیت الله کاشانی، حضور ...

امام حسن عسکری(ع) جامعه را برای مواجهه با امر غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف آماده فرمودند. برای این هدف ایشان ارتباط مستقیم خود را با شیعیان محدود ساخته بودند و از طرف دیگر بر تولد حضرت مهدی موعود علیه‌السلام بسیار تاکید می‌کردند.

در پیش گرفتن سیاست تقیّه برای حفظ جان شیعیان و سکوت در برابر بسیاری از قیام‌ها، تربیت شاگردان و مناظرت علمی با پیشوایان ادیان و فرق مختلف را می‌توان از اشتراکات ائمه نام برد که در این کتاب به طور مشروح به آن پرداخته شده است.