سید ابوالقاسم قائم‌مقام مشهور به قائم‌مقام فراهانی صدر اعظم ایران، سیاست‌مدار، ادیب، شخصیت برجسته و تأثیرگذار ایران‌زمین در عرصه حکومت و سیاست و نیز ادب و هنر نیمهٔ اول قرن سیزدهم هجری بود. وی در ۶ تیر ۱۲۱۴ هجری شمسی به قتل رسید.

حاج میرزا آقاسی، از صدراعظمان مشهور دوره قاجار، یکی از شخصیت‌های بانفوذ بود که زعامت او با فساد و هرج و مرج فراوان در کشور همراه بود.

برداشتهای غیرقانونی از خزانه ملی و حاتم بخشی نسبت به نزدیکان و دوستان یکی از ویژگیهای مشترک شاهان قاجاری و پهلوی بود.

رقابت بر سر قدرت در اشکال و وضعیت های متعددی خود را بروز می دهد. یکی رقابت بر سمت ها و جایگاه ها بود که در طول تاریخ وجود داشته است. آنچه در زیر می اید به خوبی رقابت دو جناح سیاسی را بر سر نایب السلطنه بودن، آن هم در شرایط حساس پس از انقلاب مشروطه و صغر سن احمدشاه قاجار . . .

علیرغم تغییراتی که ناصرالدین شاه در ترکیب و ظاهر ساختار این نهاد اعمال نمود؛ اما مقام صدارت در این دوره نیز مقامی مهم تلقی می‌شد. می‌توان این ادعا را از قدرت صدراعظم های این دوره و اقداماتی که انجام دادند، تشخیص داد...

کنلل شیل در زمانی که عباس میراز نایب السلطنه ایران بود در تهران شارژدافر(کاردار) دولت انگلیس در تهران بود. لیدی شیل همسر کاردار، در سفرنامه اش به ایران که در لندن در سال 1856 به چاپ رسیده بود می نویسد: «بعد از عزل میرزا تقی خان امیرکبیر از صدارت عظمی، میرزا آقاخان نوری عریضه ای به شوهرم نوشت . . .

روز 30 ژانویه 1930، هیندنبورگ ریاست جمهوری آلمان سرانجام می پذیرد که آدولف هیتلر را صدر اعظم آلمان اعلام کند. در فاصله چند ماه ، فاشیست ها آنچه را در انتخابات اعلام کرده بودند به اجرا می گذارند و آزادی های مدنی را از بین برده و دستگیری مخالفان را آغاز می کنند.

ناصر‌الملک وقتی به سمت نایب‌السلطنه منصوب شد، با بریتانیایی‌ها مشورت کرد و نظرات آنان را جویا شد. معلوم بود آنان با موضوع موافق هستند.

شاه بدون اینکه سخن گوید اوراق را درهم ریخت و بار دیگر نام امین‌السلطان را از میان آنها برداشته،‌ لای قرآن نهاد. این مرتبه نیز اشارة‌حکیم‌الملک فهماند که باید آیة امیر بیاید و چنین شد....