رضاشاه قبل از تصاحب تاج و تخت سلطنت، خود را فردی مردمی، ساده و مذهبی نشان می‌داد؛ اما بعد از آنکه قدرت را از آن خود نمود برخلاف شعارهای خود عمل کرد و بسیاری از وعده وعیدهای خود را فراموش نمود. تجلی این موضوع را می‌توان در جشن تاجگذاری مشاهده نمود که تنها مختص افرادی خاص بود ​​​​​​​

بدون تردید دوران صدرات امیرکبیر در زمان سلطنت قاجاریه، به عنوان نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران محسوب می شود و اقدامات اصلاحی وی می توانست در روند نوسازی ایران در ابعاد مختلف تاثیر گذار باشد و این کشور را در مسیر توسعه سیاسی،  اقتصادی و اجتماعی قرار دهد. امری که به خاطر توطئه های داخلی و خارجی با قتل امیر کبیر ناتمام ماند.

بعد از واقعه کودتا، از ترس مدتی پریشان حال بودم و نمی دانستم چه کار کنم... این بود که دو سه روز هم در منطقه ای به نام دربند بین سمنان و شهمیرزاد در باغ یکی از دوستانم مخفی شدم...

تیمور بختیار وفاداری خود را به رژیم پهلوی و شاه به اثبات رسانیده بود. درجریان کودتای ۲۸ مرداد، حمایت صریح و آشکار او از کودتا، مورد رضایت شاه قرارگرفت و به پاداش آن حکم ریاست فرمانداری نظامی که وظیفه قلع وقمع مخالفان را برعهده داشت برای او صادر شد.

در ایران دوران قاجار دو نوع اقتدار در سطح ملی وجود داشت: یکی جابرانه که مردم به علت وجود قوة قهریه از آن فرمان می‌برند و در این اقتدار شاه در رأس دولت بود و دیگری اقتدار دینی که مردم به علت اعتقادات خویش از آن تبعیت می‌کردند و آن اقتدار مراجع تقلید به عنوان نواب امام زمان(عج) و روحانیت مرتبط با آنان بود.

جزیره‌ی زنگبار با جمعیت 700 هزار نفر در‌ منطقه‌ شرق‌ جـمهوری تـانزانیا واقـع شده است و از لحاظ‌ سیستم حکومتی جمهوری خودمختار‌ وابسته‌ به جـمهوری متّحد تانزانیا می‌باشد.

نقش مهم گوسفند و بز در اقتصاد ایران را می توان با سادگی از فهرست صادرات آن به دست آورد: پشم، پوست خام، مو و روده همگی از گله های گوسفند و بز به دست می آیند....

کتاب حاجی بابا نوشته جیمز موریه-نمایندگان انگلستان در ایران- است. روی اینکه حاجی بابا چه کسی بوده، بحث است. یکی از کسانی که خارج رفته، حاجی بابا افشار است که طبیب است و خوش نام هم نیست.

: در عالم ارادت عرض می کنم، حالا هم مجال دارید تا قوه در دستتان است می توانید قیامی کرده به ملت ایران ثابت کنید که تیمسار زاهدی همانست که مردم تشخیص داده اند...

نکته قابل تامل و جالب توجه آن است که حتی حدود یک قرن پیش نیز بسیاری از نخبگان ما به این درک رسیده بودند که مشکلات پیش روی ایران برای رسیدن به قله های پیشرفت، نه نظامی است و نه اقتصادی؛ بلکه آنچه به عنوان علت العلل عقب ماندگی ما پیش روی مان قرار دارد همان مشکلات فرهنگی ترقی و پیشرفت است.