بختیار اعلام کرده بود آماده است به پاریس برود و شخصاً در مورد تثبیت اوضاع سیاسی با «آیت‌الله» مذاکره کند.

بختیار که خوشبینانه مصمم به حفظ رژیم پهلوی بود، تصور می‌کرد می‌تواند با ممانعت از ورود امام به ایران اعتراضات را سرکوب کند. او حتی در جهت تحقق این هدف، حاضر به ملاقات و مذاکره با امام نیز شد؛ اما امام این پیشنهاد را رد کرد:
«اولین مطلب از پاریس آمده بود و حاکی از این بود که فرانسه چرخش به سمت بختیار را شروع کرده است. لغو پروازهای ایرفراس به ایران این معنا را داشت. پیام دیگر، مربوط به نامه‌ای بود که بختیار برای امام خمینی فرستاده بود و از او خواسته بود که برای سه هفته، برنامه سفرش را به ایران به عقب بیندازد. بختیار در نامه‌اش نوشته بود که این تاخیر، به او امکان خواهد داد، اوضاع را تثبیت کند و فضای مناسبی برای بازگشت و پذیرایی از او فراهم کند. بختیار اعلام کرده بود آماده است به پاریس برود و شخصاً در این مورد با «آیت‌الله» مذاکره کند. (امام خمینی در جواب گفته بود که او مساله‌ای در مورد مذاکره ندارد. اما بختیار باید ابتدا استعفا بدهد و بعداً ملاقات و مذاکره کند).»


منبع: رابرت‌‌هایزر، خاطرات ژنرال‌‌هایزر، مأموریت در تهران، تهران، ترجمه علی‌اکبر عبدالرشیدی، انتشارات اطلاعات، 1365، ص 223