اسناد افشا شده از لانهی جاسوسی آمریکا، ابعاد جدیدی از سیاستهای قدرت نرم واشنگتن در ایران پیش از انقلاب را آشکار ساخت. این گزارشها نشان میدهند که ایالات متحده از طریق نهادهایی نظیر «بنیاد جانسون»، با پوشش ارتباطات علمی و آکادمیک، نه تنها به دنبال نزدیکی با دانشجویان و دانشگاهیان نخبه ایرانی بود، بلکه بهطور هدفمند برنامههایی برای «بررسی گرایشها و تغییر اندیشههای» دانشجویان مسلمان و مسلمانان مقیم آمریکا طراحی کرده بود. این تلاشها، که شامل دعوت به کنفرانسهای «غیربحثانگیز» در خاک آمریکا میشد، نشان از یک راهبرد بلندمدت برای تأثیرگذاری فرهنگی بر نسل آیندهساز ایران دارد.
آمریکا در سطح فرهنگی از طریق ارتباطات دو یا چند جانبه با دانشجویان و دانشگاهیان در ارتباط بود و از این طریق خود را به آنان نزدیک میکرد. این نزدیکی تنها به ارتباط علمی مربوط نبود؛ بلکه شامل تأثیرگذاری بر افکار و اندیشههای دانشجویان نیز بود. مؤسسه جانسون یکی از موسساتی بود که این وظیفه را بر عهده داشت:
«با مؤسسات خصوصی از قبیل بنیاد جانسون و یا سمینارهای تشکیل شده از طریق دانشگاهها از جمله مرکز شرق و غرب مذاکره شده و از شخصیتها و گروههای علمی ایران دعوت شده تا در آمریکا گرد آمده و موضوعات غیر بحث انگیز را مورد گفتگو قرار دهند.
تماس با چند نفر از مشاورین و مسئولان پذیرش دانشجویان خارجی که به نحو دقیقی انتخاب شده و محل کار آنان در دانشگاههای مشهوری است که در آنها دانشجویان ایرانی و اسلامی مشغول تحصیل هستند. هدف از کار این گروه عبارت است از:
الف) بررسی نیازها و گرایشهای دانشجویان ایرانی و تغییرات حاصله در آنها در اثر تحولات اخیر.
ب) طرح برنامههایی برای تشکیل کنفرانس دانشجویان و یا سایر انواع مذاکرات در آمریکا در تاریخ مناسبی در آینده.»
منبع: دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، اسناد لانه جاسوسی آمریکا - جلد اول، تهران، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1386، ص 201
دریافت صفحه با کد QR