اسناد افشا شده از لانهی جاسوسی آمریکا، ابعاد جدیدی از سیاستهای قدرت نرم واشنگتن در ایران پیش از انقلاب را آشکار ساخت. این گزارشها نشان میدهند که ایالات متحده از طریق نهادهایی نظیر «بنیاد جانسون»، با پوشش ارتباطات علمی و آکادمیک، نه تنها به دنبال نزدیکی با دانشجویان و دانشگاهیان نخبه ایرانی بود، بلکه بهطور هدفمند برنامههایی برای «بررسی گرایشها و تغییر اندیشههای» دانشجویان مسلمان و مسلمانان مقیم آمریکا طراحی کرده بود. این تلاشها، که شامل دعوت به کنفرانسهای «غیربحثانگیز» در خاک آمریکا میشد، نشان از یک راهبرد بلندمدت برای تأثیرگذاری فرهنگی بر نسل آیندهساز ایران دارد.




