نقره یکی از فلزات رایج در دوره صفویان بود که همه افراد میتوانستند از آن به اشکال مختلف استفاده کنند. با این حال استفاده از نقره، نیازمند به رسمیت شناخته شدن آن بود. بدین معنا که در هر شرایطی نام شاه میبایست بر روی نقره حک میشد. تاورنیه در سفرنامه خود به خوبی به این موضوع اشاره کرده است