در دوره ناصرالدین شاه از موسیقی دانان غربی متعددی برای آموزش موسیقی نظامی در ایران دعوت به عمل آمد. دربار ناصری از لومر فرانسوی دعوت نمود و مدتی بعد از اقامت و فعالیت مستشاری وی، لومر پیشنهاد کرد یک فرانسوی دیگر به نام دوال(نوازنده ویولن ) برای سرعت بخشیدن به روند آموزشی موزیک نظامی به ایران دعوت شود.

در زمان صدارت قائم مقام فراهانی، انگلیسی ها برای انعقاد عهدنامه تجاری بر اساس و همانند معاهده ترکمنچای، اصرار فراوان نمودند و قائم مقام به هیچ وجه زیر بار این خواسته انگلیسی ها نرفت و با استدلال قوی خواسته های آن را لغو نمود.

یکی از مراسم سنتی کهن ایران،کوسه برنشستن یا کوسه گردی نام دارد،که ریشه ی آن را در دوران ساسانی یا پیش از این خاندان می توان جست.نقش اصلی این مراسم را(کوسه) بر عهده دارد.از گذشته های دور(کوسه)شخصیتی پیام آور نوروز،شادی،بهار و زندگی دوباره است.

احمد قوام در زمانه مشروطه فرد فعالی بود. مردی که فرمان مشروطه به قلم او نگاشته شده است. آنگونه که از آثار و خاطرات این دوره نمایان است، او در زمانه ای که تقابل استبداد و مشروطیت شدید شده بود، نقش مهمی در پیروزی مشروطه خواهان داشت.

خریدهای تسلیحاتی شاه بدون نیازسنجی از کشور و اطمینان از وجود زیرساخت‌های لازم صورت می‌گرفت. شاه تصور می‌کرد قدرت نظامی بودن تنها به معنای داشتن تسلیحات زیاد است، از این رو بخش عظیمی از بودجه کشور را به این موضوع اختصاص داده بود.

مهمترین بیماری شایع در دوره قاجار، بیماری مالاریا بود. این بیماری در نقاط خاصی از ایران فراگیری بیشتری داشت و به دلایل غیرمستقیم بر وضعیت معیشتی خانواده‌ها و به تبع آن وضع اقتادی کشور تأثیر منفی می‌گذاشت.

رابطه شاه با مقامات سیاسی داخلی رابطه‌ای کاملاً مطیعانه و یکطرفانه بود. به گونه‌ای که بسیاری از افراد جرات ابراز واقعیات و یا انتقادات سیاسی را نداشتند.

نیروهای انقلابی با اعتراضات مداوم خود، عرصه را بر حکومت تنگ کرده‌اند. این امر به ویژه پس از راه‌پیمایی‌های تاسوعا و عاشورا (19 و 20 آذر) تشدید شده است.

با آغاز فعالیت‌های استعماری پرتغال و اسپانیا و مشاهده سود سرشار ناشی از آن، دیگر کشورهای اروپایی نیز بتدریج پا در این عرصه گذاشتند تا از طریق استعمار سرزمین‌های مختلف، بتوانند نیازهای مادی و صنعتی کشور خود را تأمین کنند. انگلیس از جمله این کشورها بود.

زمینداران در دوره رضاشاه تحت مشمول قوانین جدید قرار گرفتند و در مواردی با غصب زمین‌های خود از سوی حکومت مواجه گشتند و از این حیث موقعیت آنها با تغییراتی مواجه شد که در ادامه به برخی از این تحولات پرداخته شده است.

در فرهنگ استحمام ايرانی، افزون بـر‌ کـيسه‌ کشيدن ، آداب ديگری چون مـشت و مـال نيز به عنوان بخشي از کارکردهای سلامت بخش حمام برای بهبود عملکرد جسمی‌ افراد‌ مـدنظر‌ بود.

آژانس یهود سازمانی است که نخستین‌بار پس از جنگ اول جهانی و در دوران قیمومیت انگلیس بر فلسطین از طرف مقامات انگلیسی در فلسطین بوجود آمد. این سازمان ابتدا رابط جامعۀ یهودی فلسطین با انگلیسی‌ها بود، ولی از سال 1929 به بعد که نمایندگان سازمان جهانی صهیونیسم به آن پیوستند هدف خود را به تشویق مهاجرت یهودیان به فلسطین و اسکان آنان در این سرزمین تغییر داد.

علیرغم آنکه که در گذشته نه چندان دور هتل‌ها به شکل و معنای مدرن آن در ایران وجود نداشت، اما محل‌هایی برای استراحت مسافران تعبیه شده بود که کاروانسرا نام داشتند و از نظر آسایش و راحتی تقریباً کارکردی مشابه با هتل‌ها داشتند.

دشمنان قائم‌مقام، گروه وسیعی از افراد داخلی و نیروهای خارجی بودند که به علت تهدید منافع خود توسط قائم‌مقام وجود او را خطرناک دانسته و خواهان حذف او بودند.

بختیار که خوشبینانه مصمم به حفظ رژیم پهلوی بود، تصور می‌کرد می‌تواند با ممانعت از ورود امام به ایران اعتراضات را سرکوب کند. او حتی در جهت تحقق این هدف، حاضر به ملاقات و مذاکره با امام نیز شد..

جمعیت بسیاری از شهرها و روستاهای ایران در عصر قاجار تحت تأثیر عوامل اقلیمی- محیطی و سایر مسائل یکسان و ثابت نبود.

احمد قوام (تولد ۱۲۵۲ تهران – مرگ ۱۳۳۴ تهران) ملقب به قوام‌السلطنه، سیاستمدار ایرانیِ پایان دوران قاجار و روزگار پهلوی بود که پنج بار نخست‌وزیر ایران شد (دو بار در پایان دوران قاجار و سه بار در زمان حکومت محمدرضا پهلوی).

حزب رستاخیز یکی از مهمترین اقدامات شاه در متمرکز کردن قدرت و شناسایی مخالفان رژیم بود. با این حال شاه با توجیه حفظ حقوق حزب اقلیت و ایجاد عدالت میان حزب اقلیت و اکثریت به تأسیس این حزب پرداخت.

ارتشبد غلامعلی اویسی از فرماندهان ارشد نظامی در دوره پهلوی دوم، در سال 1297 در یکی از روستاهای قم به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در مدارس قم گذراند و بعد از اتمام دوره دبیرستان وارد دانشکده افسری شد. او توانایی و یا تبهر خاصی در امور نظامی نداشت و عملاً نیز در دوران آموزشی خود تلاشی برای یادگیری امور نظامی نشان نمی‌داد.

از پرتفال به عنوان اولین کشور استعمارگر یاد می‌شود. این کشور علیرغم آنکه در اروپا قدرتی کوچک محسوب می‌شد اما با در پیش گرفتن سفرهای اکتشافی آغازگر عصر استعمارگری شد. این تکاپوها از قرن پانزدهم میلادی و از طریق سفرهای دریایی آغاز شد.