این ابیات زبان حالی است درباره فرستادن سر مطهر حضرت سیدالشهداء امام حسین(ع) در نیمه شبی به خرابه شام (محل اسکان اسیران کربلا)، که با تضمین غزل معروفی از حافظ شیرازی همراه است.