دورهم نشینی و یا مجالس صمیمانه یکی از آداب خاص بسیاری از ایرانیان بود که در دوره قاجار نیز با رسوم خاص خود برگزار می‌شد.
۰
«در خانه ایرانی اصیل، میز و صندلی یافت نمی‌شود و میزبان و میهمانان همگی روی فرشهایی که بر زمین انداخته‌اند، دو زانو می‌نشینند. هنگام صحبت و گفت و گو که میزان صمیمیتش به روابط میزبان و میهمان بستگی دارد، معمولاً جو شادمانه‌ای حاکم می‌شود، چه غالب ایرانیان افراد شوخ طبع و بذله گویی هستند و از شوخی و خنده خوششان می‌آید. آنان با بیان حکایت‌های شیرین و مطالب سرگرم کننده، مجلس را گرم می‌کنند و همواره برای نشان دادن ذوق و معلومات خود ابیاتی نیز از شعرای مشهور و غير مشهور، چاشنی سخنانشان می‌کنند. اما در مجامعی که ناچارند با اروپاییان مراوده داشته باشند، ترجیح می‌دهند، به شیوه اروپاییان سخن بگویند و برای اینکه در خفا مورد تمسخر قرار نگیرند و افراد بی‌سوادی محسوب نشوند از استعمال پاره‌ای از اصطلاحات زبان فارسی اجتناب می‌ورزند و می‌کوشند خود را با اوضاع اروپا و همینطور با شخصیت‌های تاریخی این قاره، آشنا نشان دهند.
ایرانی ذاتاً به شادی و شادمانی گرایش دارد و با وجودی که خیلی زود در اثر حرفي ناخوشایند یا واقعه‌ای غم‌انگیز دلسرد و غمگین می‌شود، معهذا این حالت زیاد به دراز نمی‌کند و به زودی در اثر تمایل فطری به خوشی و شادمانی، محفل گرم می‌شود و گفتگوی دوستانه دوباره از سر گرفته می‌شود.»
منبع: هینریش بروگش، در سرزمین آفتاب: دومین سفرنامه هینریش بروگش، ترجمه مجید جلیلوند، تهران، نشر مرکز، 1374، ص 128
cafetarikh.com/news/48172
تگ ها
جدیدترین عناوین
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.