با تحکیم حکومت پهلوی دوم پس از کودتای 28 مرداد 1332 هـ ش، زمینه‌های تدریجی برای افزایش نقش‌آفرینی منطقه‌ای دولت شاهنشاهی مهیا گردید. این فرآیند در اواخر دهة 40 ﻫ.ش/ 60م، به ویژه در سال‌های واپسین رژیم پهلوی، روند شتابانی به خود گرفت که از مجموعه عوامل به هم پیوستة خارجی و داخلی تأثیر پذیرفته بود.

دی ماه 1349 در تهران اعلام شد که مذاکرات ایران با کنسرسیوم نفت به نتیجه نرسیده است. خبرگزاری های 4گانه غرب این اعلامیه دولت ایران را خبری بد برای اقتصاد جهان توصیف کرده بودند و نوشته بودند که پی آمدهای منفی بر اقتصاد بین المللی و بورسها و بازارهای سهام خواهد داشت. همین تبلیغات سبب شد که مذاکرات سریعا از سرگرفته شود و به نتیجه مورد انتظار برسد.