یکی از گروه‌های مهمی که انگلیس توانست منافع نفتی خود در جنوب ایران را توسط آنان حفظ کند، عشایر بودند. عشایر، بارها و به حیله‌های مختلف، به عاملی جهت تامین خواسته‌های انگلیس تبدیل شدند. انگلیس، توانست با وعده‌های دروغین، از آنها استفاده ابزاری کند و در نهایت به هیچ یک از وعده‌های خود عمل نکرد.

زندگی عشایر به دلیل عدم یکجانشینی، ساخت اجتماعی چندان پیچیده‌ای نداشت و مهمترین اولویت‌های آن به تأمین غذا و امنیت محدود بود. موضوع حفظ امنیت از بسیاری از عشایر مردانی سوارکار و جنگجو ساخته بود؛ از این رو بیگانگان، به راحتی نمی‌توانستند به مناطق آنان نفوذ کنند. از سویی تأمین نیازهای غذایی نیز باعث شده بود تا بسیاری از آنان در زمان قحطی و فقر، به اقداماتی ...

ایل کوچ‌نشین در طایفه‌‌‌ها و گروه‌‌‌های کوچکی بطور پراکنده حرکت و در گوشه و کنار اتراق می‌کند. دسته‌‌‌های بزرگتر این کوچ نشین‌‌‌ها را که دیدم مرکب از کم و بیش هزار نفر بود و دسته‌‌‌های کوچک‌تر حدود ۳۰۰ نفر. چادر آن‌ها مانند خآن‌های چارگوش بود. هر خانوار یک یا دو چادر داشت.

رضاشاه پایه‌های قدرت خود را پله به پله و با اقدامات متعدد انجام داد. یکی از پایه‌های مهم در راستای تکوین دولت مطلقه و یا استبدادی، حذف گروه‌های محلی پراکنده از جمله عشایر بود. این سیاست تحت عنوان سیاست یکجانشینی انجام گرفت. یکجانشینی عشایر که به همان تخته قاپو معروف است طی چند سال و با خشونت هر چه تمام انجام شد و منجربه زندانی و کشته شدن تعداد زیادی ...