به گواه تاریخ، یکی از علاقمندیهای اصلی و مهم شاهان قجری به ویژه ناصرالدین شاه قاجار هنر عکاسی می باشد. ناصرالدین شاه سعی کرده بود با استخدام عکاسان خارجی، لحظات رویایی از تاج و تاخت خویش را به تصویر بکشد. تا پیش از انقلاب مشروطه، «دال اصلی» کلیدی و محوری گفتمـان عکاسی ایران «شاه» است . . .

ناصرالدین شاه علاوه بر ترویج عکاسی در میان اشراف و رجال درباری به تمایل بهره مند شدن عموم مردم ایران از این فن و هنر جدید نیز توجه نشان داد، بطوری که . . .

در تاریخ نمایش و تئاتر ایران، برای اولین بار اندیشه نمایش و بازی در پارکها و خانه ها به شکل خصوصی  به انجام رسیده بوده بود. اما اندیشه داشتن تئاتری بسته و برای تمام فصلها و همچنین برای پذیرفتن مردم کوچه و بازار در تماشاخانه ای به نام «تیاتر ملی» محقق شد . . .

می گویند نخستین نمایشنامه ای که در تماشاخانه درالفنون به نمایش درآمد، نمایش «گزارش مردم گریز» اثر « ژان پاپتیست مولیر» کمدین و هنرپیشه فرانسوی بود که گروهی از اروپاییان ساکن تهران بودند که آن را بازی کردند . . .

یکی از مقلدان نمایش های دربار ناصرالیدن شاه اسماعیل بزاز بود. اسماعیل و گروهش سالها در حضور شاه و درباریان بازی میکردند، آنها عمری درباریانی را که صلاح بود و گاه و بیگاه به اشاره شاه به مسخره می گرفتند. شاه هم که از دیدن این صحنه ها بسیار لذت می برد . . .

میرزاآقا تبریزی نامش به عنوان نخستین نمایشنامه نویس فارسی زبان در تاریخ تئائر ایران ثبت شده است. نام و آثار او تا مدت زیادی به غلط زیر سایه میرزا ملکم خان ناظم الدوله مانده بود. ازتولد و مرگ میرزاآقا آمار و اخبار دقیقی در دست نیست . . .

در میان اشعار مذهبی بسیار زیادی که تاکنون سوده شده است شاید بتوان شعر معروف محتشم کاشانی «باز این چه شورش است» را پر اقبال ترین شعر مذهبی به شمار آورد. درباره سرودن این شعر توسط محتشم کاشانی روایتهای مختلفی شده است. با اینحال روایتی که در ادامه می آید به نظر به واقعیت نزدیک تر است . . .

نخستین نشانه های استفاده از موسیقی غربی متعلق به دوره صفویه است. در این دوره برخی از سازهای غربی از جانب پادشاهان اروپایی به عنوان هدیه به دربار صفوی ارسال شد. البته سیاستهای فرهنگی شاهان صفوی به ویژه شاه عباس اول نیز در ورود موسیقی غربی به ایران بی تاثیر نبود . . .

روز دوشنبه 28 دسامبر 1855 میلادی برابر با 18 ربیع الثانی 1272 قمری برابر با 7 دی ماه 1324 شمسی، برادران لومیر دستگاهی را در زیرزمین گران کافه راه انداختند و آن را سینما «توگراف» نامگذاری کردند. سینما توگراف عکسهای متحرک نشان می داد . . .

به گواه تاریخ، یکی از علاقمندیهای اصلی و مهم شاهان قجری به ویژه ناصرالدین شاه قاجار هنر عکاسی می باشد. ناصرالدین شاه سعی کرده بود با استخدام عکاسان خارجی، لحظات رویایی از تاج و تاخت خویش را به تصویر بکشد. تا پیش از انقلاب مشروطه، «دال اصلی» کلیدی و محوری گفتمـان عکاسی ایران «شاه» است . . .