مخالفان حکومت پهلوی، شامل افراد و دسته‌جات مختلف سیاسی بودند. مخالفان از لحاظ شیوه‌های نگرش و روش مبارزات، تفاوت‌های اساسی با یکدیگر داشتند؛ اما همه آن‌ها یک وجه مشترک داشتند و آن عبارت بود از تغییر از انفعال سیاسی به کنش سیاسی فعال
حکومت پهلوی در زمان اوج گرفتن تظاهرات مردمی در سال 57، به اقدامات متعددی متوسل می‌شد تا مخالفان را افرادی خرابکار جلوه دهد. یکی از این اقدامات، کشف توطئه‌هایی بود که ظاهرا هیچ کدام وجود نداشتند و تنها از سوی حکومت مطرح می‌شدند.
