سفرنامه دریابل، گزارشی از مراسم تدفین در دوره صفویه ارائه می‌دهد که شامل شیون و زاری بستگان، حمل جسد در تابوت به همراه وسایل شخصی متوفی و تکرار مراسم حمل با فریاد است. این آداب، با توجه به جایگاه اجتماعی فرد، تا حدودی متفاوت بوده است.

شال یکی از ملزومات پوشش قاجاریان به خصوص مردان قاجاری بود. مردان قاجاری معمولاً همیشه شالی را به دور کمر خود می‌بستند و جالب آنکه جنس آن شال تعیین کننده جایگاه اجتماعی آن افراد بود. در کنار شال، مردان در فصل سرما از بالاپوش‌های مخصوص نیز استفاده می‌کردند که حکم شنل برای اروپاییان را داشت.