بسیاری از درمان ها نه بر اصلی متکی بود و نه روی حساب و قاعده ای. عده ای در کمال ساده لوحی نام حکیم باشی و دعانویس بر روی خود گذاشته بودند و فقط سواد مختصری داشتند، به طوری که بتوانند روی کاغذ چند خط بنویسند. همین کافی بود که با یک شهرت کاذب عده ای مریض را هر روز به گرد خویش جمع آورند.
