فساد مالی، رشوه‌خواری، رانت‌خواری، بریزوبپاش‌های سلطنتی، سفرهای پُرخرج داخلی و خارجی و... در حالی به امری شایع در خاندان سلطنتی، دربار و حکومت پهلوی دوم مبدل شده بود که اکثریت جامعه‌ی ایران در وضعیت نه چندان مناسب اقتصادی به سر می‌بردند و از امکانات رفاهی چندانی برخوردار نبودند.
