در دوره صفویه شاه فاقد پیاده نظام بود. دلیل این موضوع متاثر از عوامل مختلف از جمله وضعیت جغرافیایی ایران بود که وجود پیاده نظام را به طور کامل منتفی می‌کرد. سانسون در سفرنامه خود با اشاره به این موضوع آورده است

در دوره صفویان، سفر کردن با مشقت‌های خاصی انجام می‌شد. جدا از آنکه مسیر با مخاطرات و ناهمواری‌های زیادی همراه بود، وسایل سفر نیز بسیار محدود بود. گرچه مسافران معمولا با تجهیزات خاصی سفر می‌کردند؛ اما تجهیزات پاسخگوی تمام نیازها نبود

یکی از منابع درآمدی حکومت صفویان، مالیات بود. حتی می‌توان گفت مالیات اصلی‌ترین منبع درآمدی صفویان محسوب می‌شد. مالیات در دوره صفویه اشکال زیادی داشت؛ اما فقط دو نوع آن «تای» و «اد» مهم‌تر از سایر مالیات‌ها بودند

در دوره صفویان؛ تنها گروه خاصی از مردم در تجارت نقش داشتند. علاوه بر گروه‌های داخلی برخی از کشورهای خارجی نیز در تجارت ایران سهم داشتند. در حالت کلی، نقش مردم در تجارت کمرنگ بود. این موضوع دلایل متعددی داشت.

دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا از سفرنامه‌نویسان خارجی در کتاب خود و در گذر از شهر فسا تجه خاصی به رودخانه فسا داشته است رودخانه فسا که هنوز هم جز یکی از رودخانه‌های مهم این شهر محسوب می‌شود، در دوره صفویه نیز جز رودخانه‌های مهم و طویل ایران بود. دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا در مورد این رودخانه گفته است

کاروانسراها در دوره صفویه، از معماری یکسانی برخوردار بودند. با این حال برخی از کاروانسراها به دلیل شرایط خاص خود همون موضوع تامین امنیت، ساختار متفاوت‌تری داشتند. نمونه‌ای از این کاروانسرای متفاوت را می‌توان در سفرنامه دن گارسیا د سیلوا فیگوئرا مشاهده کرد.