كسبه و دكان داران در قديم ناچاراً ناهار خود را در مغازه و محل كار خود مي خوردند و معمولا چند نفر با هم غذايي را می گرفتند كه معمولا هم ديزي بود و هر كس مقداري از پول آن را پرداخت مي كرد يا حساب مي كردند، بجز عده اي كه از روي فقر يا خساست، يا ناهار نمي خورند « دانگي » به اصطلاح غذا را يا شريك غذاي ديگران مي شدند.
