آمریکا بعد از سقوط حکومت پهلوی و شکل‌گیری حکومت جمهوری اسلامی ایران، به اشکال مختلف تلاش کرد روابط سیاسی خود با حکومت جدید را حفظ کند. اما در نهایت، به روابط خود با ایران پایان داد. این موضوع تحت تاثیر عوامل مختلفی روی داد که موضوع گروگان‌گیری مهمترین آن بود.
رضاخان پس از بازگشت از ترکیه تحولات بسیاری در ذهن داشت و می خواست تا حد ممکن ایران را شبیه ترکیه سازد؛ از جمله در ابعاد اقتصادی، در ملاقات رضاخان و آتاتورک تمام اختلافات سرحدی بین دو کشور حل شد و زمینه هایی برای عقد قرارداد های مودت و اقتصادی فراهم شد، هم چنین در این ارتباط می توان به موارد زیر اشاره کرد:
روی کار آمدن رضاخان میرپنج و تأسیس حکومت پهلوی در واقع نابودی دستاوردهای حکومت پارلمانی؛ و سلطه بیش از پیش استعمار انگلیس در ایران بود به طوری که روابط ایران با کشورهای دیگر را تحت تأثیر قرار می‌داد. در دهه دوم زمامداری رضاخان واقعه‌ای جزئی منجر به قطع روابط فرانسه و آمریکا با ایران شد. در آن زمان این تفکر
خودکم بینی ، خودباختگی، تسلیم در برابر تمدن غرب، عدم انگیزه برای تحرک و تلاش و پویایی و تولید این نوع آسیب های اجتماعی نتایج این هویت سطحی است. قاعدا همانطور که اشاره شد شناخت عمیق و کافی از داشته های خودی و شناخت دقیق و عمیق از نقاط ضعف تمدن غرب می تواند به تدریج بیماری های هویتی جامعه ما را معالجه کند.
