حـضور زنان در انقلاب‌ مشروطيت‌ و ضرورت هاي زمانه ، پاي آنان را‌ به‌ محيط هاي‌ مطبوعاتي‌ کـشور‌ گـشـود. نخستين روزنامه نگاران‌ زن در دوره قاجاريه ، زناني نويسنده بـودند کـه نـوشته هاي خود را براي نشرياتي چـون‌ حبل‌ المـتين و نـداي وطن مي فرستادند که‌ امروز‌ از‌ آنها‌ کمتر‌ نام و نشاني بر‌ جـاي‌ مانـده اســت .

زنان اشراف و رجال درباری اگرچه اکثرا، در 17 دی ماه 1314 به رفع حجاب پرداختند؛ اما در فراهم آوردن زمینه کشف حجاب و یا پیشبرد آن، در مقایسه با زنان طبقه روشنفکر و تحصیل کرده که با نظام جدید آموزشی و سیر تجددگرایی ارتباط بیشتری داشتند، فعالیت چشمگیری نکردند.

حسادت ها و جدل های زنان ایرانی همیشه در نوع خود جالب توجه بوده است. این مسئله سبب می شد که شاهد داستان های جالبی باشیم که نشان از رقابت آنها برای تحقیر دیگری و بالا بردن خود دارد...

حجاب ایرانیان برای سیاحان خارجی همیشه مسئله بوده است. تا جایی که پیر لوتی که در عصر مظفرالدین شاه به ایران آمد در حسرت دیدن یک زن بی چادر بود. تا آنکه خلاصه در همسایگی خود با دیدن رخت های موجود در پشت بام خوشحال شد که امروز زن این خانه باید برای برداشتن این البسه به پشت بام بیاید و سیاح او را خواهد دید . . .

شست‌وشوی لباس‌ها در دسته کارهای زنان خانه‌دار به شمار می‌آمد که البته کاملا زنانه بود. رخت‌شویی یا آنگونه که در میان مردم رایج بود رخت‌شوری، به ویژه در روزهای سرد سال بسیار توان‌فرسا بود و در درازمدت می‌توانست آسیب‌های سخت جسمی به زنان وارد آورده، آنان را بیمار کند تا آنجا که حتی بخشی از سلامتی خود را از دست دهند.

در تهران قدیم ماه حج و مراسم حج که می‌رسید زنان به غیر از آماده شدن برای این ماه و گرفتن روزه و تکالیف شرعی برای خود تفریحاتی داشتند.

یکی از موضوعاتی که به صورت گسترده در سفرنامه های سیاحان اروپایی بدان توجه شده است، توصیف ویژگی های زنان ایرانی در این دوره بوده است

در فرهنگ ایران، «باد روز» ویژه‌ی زنان است، زیرا وات (باد) خدای زنان است و با سپندارمذ یار است؛ روز بیست‌ و دوم از بهمن‌ماه نیز ویژه‌ی زنان بوده است و گونه‌ای انتخاب همسر در این روز انجام می‌گرفته است. روزی که زنان و جوانان و مردان به صحرا می‌رفتند و این درست دو روز پس از جشن‌های ده روزه‌‌ی سده بود، دختران روی تاب می‌نشستند و تاب می‌خوردند.