در دورﮤ ناصری مردم برای انجام‌دادن امور زندگی، به‌طورمعمول به سعد و نحس ‌بودن ایام باور داشتند که نه‌تنها در میان مردم عادی، بلکه در میان افراد مرفه جامعه و ازجمله در دربار که منجم‌باشی نیز حضور داشت، این اعتقاد وجود داشت.