همزمان با افزایش حضور و نفوذ کشورهای خارجی در ایران در دوره قاجار و اواخر آن، زندگی مردم با تغییرات فاحشی روبرو شد. چنانچه مردم به خصوص در شهرهای بزرگی چون تهران، از لحاظ شیوه زندگی، به اروپاییان نزدیک شدند

در دوره قاجار بسیاری از تشکیلات سیاسی، اقتصادی و نظامی در حد ابتدایی و اولیه بودند. اما برخی از مسائل باعث شد تا این امور توسعه و رشد محدودی پیدا کنند. یکی از این عوامل گسترش ارتباطات و در مواردی دخالت‌های بیگانگان بود که برای منافع خود مجبور به گسترش برخی از تشکیلات بودند.

در دوره قاجار، امنیت شهرها و روستاها به اشکال مختلفی تهدید می‌شد. خطر راهزنان که از افراد و گروه‌های مختلف بودند، یکی از مهمترین تهدیدات بود. این موضوع در مورد شهرهای مرزی بسیار بیشتر بود. گاه، راهزنان افرادی خارج از مرزها بودند.

در دوره قاجار، تفریحات ایرانیان بسیار محدود بود، زیرا امکانات و وسایل تفریحی در حد محدودی قرار داشت. از این رو بسیاری از تفریحات به صورت ساده انجام می‌شد و بدون هر گونه ابزار یا امکانات امروزی صورت می‌گرفت.

زندگی عشایر به دلیل عدم یکجانشینی، ساخت اجتماعی چندان پیچیده‌ای نداشت و مهمترین اولویت‌های آن به تأمین غذا و امنیت محدود بود. موضوع حفظ امنیت از بسیاری از عشایر مردانی سوارکار و جنگجو ساخته بود؛ از این رو بیگانگان، به راحتی نمی‌توانستند به مناطق آنان نفوذ کنند. از سویی تأمین نیازهای غذایی نیز باعث شده بود تا بسیاری از آنان در زمان قحطی و فقر، به اقداماتی ...

در دوره قاجار، مهمن‌نوازی در شکلی سنتی انجام می‌شد. یعنی خارجیانی که به ایران وارد می‌شدند به طور سنتی و توسط خانواده‌های ایرانی مورد استقبال قرار می‌گرفتند. این خصیصه ایرانی از نظر خارجیان یکی از ویژگی‌های خوب و مهم رفتاری ایرانیان است که همواره از آن با نیکی صحبت شده است.