در نظم قدیم، خوراک ایرانی در حین سادگی سلامت جسم انسان را مدنظر قرار می‌داد. امری که در روایت سفرنامه نویسان نیز مورد تاکید است. آنان به تمجید از خوراکی های برگرفته از شیر و شکر و عسل می پردازند